падру́бка I ж., порт. подру́бка; см. падрубі́ць I

падру́бка II ж., плотн. подру́бка; см. падрубі́ць II

падру́бка III ж., горн. подру́бка; см. падрубі́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падру́бліваць I несов., порт. подруба́ть, обруба́ть; см. падрубі́ць I

падру́бліваць II несов., плотн. подруба́ть; см. падрубі́ць II

падру́бліваць III несов., горн. подруба́ть; см. падрубі́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падру́бка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрубіць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабру́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Абрубіць, падрубіць усё, многае. Паабрубліваць насавыя хустачкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подруби́ть​I сов.

1. (подсечь) падсячы́, мног. пападсяка́ць;

2. (укоротить) усячы́, мног. паўсяка́ць;

3. (о срубе) падрубі́ць;

4. (прибавить рубкой) разг. падсячы́;

5. горн. падрубі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обруби́ть​II сов. (подшить с краёв) портн. абрубі́ць, мног. паабру́бліваць, падрубі́ць, зарубі́ць, мног. пазару́бліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дарубі́ць ​1, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць; зак., што.

Завяршыць рубку; давесці рубку да якога‑н. месца. Дарубіць зруб. Дарубіць хату да вакон.

дарубі́ць ​2, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць; зак., што.

Скончыць падрубку (падшыўку); падрубіць. Дарубіць ручнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падру́ба ’ніжні вянок зруба’ (ТСБМ, Сцяшк.), падру́б (Янк. 1, Мат. Гом.), падру́б, падру́ба (Шат., Бяльк.), падру́ба, подру́ба, падру́бы (Сл. ПЗБ), подру́ба (Шушк., Тарнацкі, Studia), падру́біна ’адно з чатырох бярвенняў падрубу’ (Янк. 1). Рус. подру́б ’зруб або некалькі вянкоў, якія падведзены пад зруб’, подру́ба ’вуглы ў зрубе’, серб.-харв. по́друб ’рубец, падшыты край адзежы’. Аддзеяслоўныя ўтварэнні ад падрубіць < рубіць (гл.). У будаўнічай тэрміналогіі бел.-рус. ізалекса. Падру́бка ад падруб(а) з суф. ‑іна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)