счи́слить сов., уст. злічы́ць, палічы́ць, падлічы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падлі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падлічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлі́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падлічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлі́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падлічваць — падлічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрахава́ць, зрахую, зрахуеш, зрахуе; зак., што.

Разм. Зрабіць падлікі; падлічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлі́к, -ку м. подсчёт; подыто́живание ср.; см. падлічы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрахава́ць

‘падлічыць што-небудзь; аблічыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абраху́ю абраху́ем
2-я ас. абраху́еш абраху́еце
3-я ас. абраху́е абраху́юць
Прошлы час
м. абрахава́ў абрахава́лі
ж. абрахава́ла
н. абрахава́ла
Загадны лад
2-я ас. абраху́й абраху́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абрахава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падлі́чваць несов. подсчи́тывать; (подводить итог — ещё) подыто́живать; см. падлічы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абрахава́ць ’падлічыць’ (Нас.) < польск. obrachować ’тс’ (Кюнэ, Poln., 81).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́слуга, ‑і, ДМ ‑слузе, ж.

Пэўны тэрмін знаходжання на службе. Падлічыць выслугу год для вызначэння пенсіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)