подмани́ть сов., разг. (подозвать) паклі́каць, падазва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падазва́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падзываць — падазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папазыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Тое, што і падазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падклі́кнуць

‘падазваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падклі́кну падклі́кнем
2-я ас. падклі́кнеш падклі́кнеце
3-я ас. падклі́кне падклі́кнуць
Прошлы час
м. падклі́кнуў падклі́кнулі
ж. падклі́кнула
н. падклі́кнула
Загадны лад
2-я ас. падклі́кні падклі́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час падклі́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пава́біць, ‑ваблю, ‑вабіш, ‑вабіць; зак., каго.

Папрасіць падысці, падазваць да сябе якімі‑н. знакамі. [Федзя] павабіў рукой сяброў, прапануючы ім сысці са сцежкі ўбок. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак., каго.

Падазваць да сябе знакам, поглядам і пад.; прывабіць. З хаты выйшаў сівабароды дзед у накінутым на плечы жоўтым кажусе і паманіў Ваську рукою да сябе. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пада..., прыстаўка (гл. пад...).

Ужываецца замест «пад...»: а) перад збегам двух і больш зычных, напрыклад: падагнуць, падагрэць, падазваць, падарваць, падаткнуць; б) перад зычнымі, пасля якіх пішацца мяккі знак або апостраф, напрыклад: падалью, падаб’ю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падва́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго.

Падазваць птушак або звяроў, падрабіўшы іх голас. Падвабіць сабаку. Падвабіць голуба. □ Мне не хацелася забіваць матку, я наважыўся падвабіць качара. Кірэенка. [Петрык:] — Дзядзька Яўхім, вы ж нікому не расказвайце. — А чаму? — здзівіўся Яўхім. — Чаго ты баішся? — Каб Боцю не падвабіў хто-небудзь ды не пакрыўдзіў. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)