дра́тва, -ы́, ж.

Тоўстая насмоленая або навошчаная нітка для шыцця абутку, конскай вупражы і пад.

|| прым. дра́твенны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лёска, -і, ДМ лёсцы, мн. -і, -сак, ж.

Прымацаваная да вудзільна капронавая (валасяная) нітка з рыбалоўным кручком.

|| прым. лёскавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

светопроводя́щий прил., физ. святлоправо́дны;

светопроводя́щая нить святлоправо́дная ні́тка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патаўсці́цца, ‑тоўсціцца; зак.

Стаць таўсцейшым. Патаўсцілася нітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніце́ль, -і, ж.

1. Вельмі тонкая металічная нітка для вышывання.

2. перан. Нуднае, зацяжное вырашэнне якой-н. справы, валакіта.

|| прым. каніце́льны, -ая, -ае.

Каніцельная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уто́чына, ‑ы, ж.

Спец. Нітка ўтку, уведзеная ў тканіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жэ́мчуг, -гу м. же́мчуг;

ні́тка ~гу — ни́тка же́мчуга

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патанчы́цца, ‑чыцца; зак.

Стаць тонкім, танчэйшым. Нітка патанчылася. Патанчыліся косы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нить

1. (нитка) ні́тка, -кі ж.;

нить осно́вы текст. ні́тка асно́вы;

2. перен. ні́тка, -кі ж., ніць, род. ні́ці ж.;

нить воспомина́ний ніць успамі́наў;

3. (нитеобразный предмет) ніць, род. ні́ці ж., ні́тка, -кі ж.;

нить ла́мпы нака́ливания ніць ля́мпы напа́львання;

◊

кра́сной нитью проходи́ть чырво́най ні́ткай прахо́дзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаўкаві́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Шаўковая нітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)