паўава́л, ‑а, м.

Няпоўны авал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчарба́ты, -ая, -ае.

1. Са шчарбінамі, шчарбінай.

Ш. комін.

Ш. рот.

Шчарбатае дзіця.

2. перан. Несапраўдны; няпоўны, аднабокі.

Шчарбатая праўда.

|| наз. шчарба́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

частко́вы, -ая, -ае.

Няпоўны, які датычыцца толькі часткі чаго-н., распаўсюджаны толькі на частку каго-, чаго-н.

Ч. рамонт.

Частковае вызваленне ад падатку.

|| наз. частко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неўкамплектава́ны, ‑ая, ‑ае.

Няпоўны па саставу. Неўкамплектаваны штат установы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўабаро́т, ‑а, М ‑роце, м.

Няпоўны абарот. Паўабарот кола.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўпаваро́т, ‑у, М ‑роце, м.

Няпоўны паварот; палавіна кругавога павароту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некампле́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Адсутнасць камплекта, няпоўны камплект. Некамплект падручнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўме́сяц, ‑а, м.

Няпоўны дыск месяца (у 1 знач.); серп месяца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недастатко́вы, -ая, -ае.

1. Невялікі па колькасці, які не адпавядае якім-н. патрэбам; слабы, малы.

Недастатковыя сродкі.

Н. вопыт.

2. Няпоўны, нездавальняючы; негрунтоўны, несур’ёзны.

Недастатковыя веды.

|| наз. недастатко́васць, -і, ж.

Н. прынятых мер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зата́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Няпоўны такт, з якога пачынаецца музычная фраза або мелодыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)