маладу́ха, -і, ДМ -ду́се, мн. -і, -ду́х, ж. (разм.).
1. Тое, што і маладзіца.
2. Маладая, нявеста, а таксама дзяўчына, якая дасягнула шлюбнага ўзросту.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бра́чащиеся мн., сущ. жані́х і няве́ста; малады́я, -ды́х.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нарачо́ны, -ая, -ае.
1. Аб’яўлены, прызначаны быць такім.
Н. брат.
2. у знач. наз. нарачо́ны, -ага, м.; нарачо́ная, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Жаніх, нявеста.
Усе лічылі іх нарачонымі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жени́х жані́х, -ха́ м.;
жени́х и неве́ста жані́х і няве́ста;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пераспе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаўшы вельмі спелым, пачаць псавацца.
Агрэст пераспеў.
2. перан. Выйсці з узросту, уласцівага якому-н. становішчу; пастарэць (разм., іран.).
Нявеста пераспела.
|| незак. пераспява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вясе́льніца, ‑ы, ж.
1. Жан. да вясельнік.
2. Абл. Нявеста. Спраўляюцца заручыны Вясельніцы засмучанай З вясёлым жаніхом. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пату́заць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. і без дап. Тузаць некаторы час; тузануць некалькі разоў. Вылазячы з-за стала, ён ласкава патузаў унука за віхры. Чорны.
2. Разм. Злёгку пабіць, набіць. Аднагодкі спрабавалі дражніць іх [Міколку і Таню]: «Жаніх і нявеста, жаніх і нявеста!» але, пасля таго як Міколка патузаў аднаго, самага смелага, чапляцца перасталі. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вясе́льніца ’нявеста’ (КТС, Я. Купала). Да вясельны (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вэ́люм, ‑у, м.
Кавалак тонкай празрыстай тканіны, прымацаваны да вянка або жаночага капелюша; з’яўляецца часткай жаночага шлюбнага (белы) або жалобнага (чорны) убору. Нявеста была як нявеста: у беласнежным вэлюме, з вянком, з букецікам белых красак на грудзях. Лынькоў. / у перан. ужыв. Два дні неба над пасёлкам было зацягнута хмарамі. Яны ахуталі шэрым вэлюмам вяршаліны гор. Бяганская.
[Іт. velo ад лац. velum — заслона.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чатырна́ццаты, ‑ая, ‑ае.
Ліч. парадк. да чатырнаццаць. Вось прайшла пад акном суседчына Нэлька. Ёй пайшоў чатырнаццаты год, і яна ўжо трымаецца, як дарослая, нявеста. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)