Verbum

не́мец ​¹,

гл. немцы.

не́мец ​², ‑мца, м.

Разм. Нямы мужчына.

не́мка ​¹,

гл. немцы.

не́мка ​², ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Разм. Нямая жанчына.

паліца́й, ‑я, м.

Разм. У час Вялікай Айчыннай вайны ў акупіраваных раёнах — паліцэйскі, завербаваны з ліку мясцовага насельніцтва. Немцы і пасаджаныя ў вёску паліцаі цягалі на допыт жонку Міхала і яго суседзяў. Васілевіч. У Дулебах, дзе жыла цётка Тэкля, былі ўжо партызаны, і немцы з паліцаямі туды і не патыкаліся. Ермаловіч.

паабва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абваліць усё, многае. Лагер немцы не мініравалі, а толькі спалілі і паабвальвалі зямлянкі. Федасеенка.

паўту́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Утуліць усё, многае. Немцы яшчэ больш згорбіліся, паўтульвалі галовы ў настаўленыя каўняры шынялёў... Сіняўскі.

разлютава́насць, ‑і, ж.

Стан і ўласцівасць разлютаванага. Немцы, убачыўшы, што ім не захапіць партызан жывымі, з разлютаванасцю павялі наступленне. Шчарбатаў.

бронемашы́на, ‑ы, ж.

Тое, што і бронеаўтамабіль. Разведка данесла, што ў вёску.. прыбылі немцы. Рэгулярнае войска з артылерыяй і бронемашынамі. Брыль.

прусакі́, ‑оў; адз. прусак, ‑а, м.; прусачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. прусачкі, ‑чак; ж.

Ураджэнцы або жыхары Прусіі; паўночна-ўсходнія немцы.

перамі́р’е, ‑я, н.

Часовае спыненне ваенных дзеянняў па ўзаемнай згодзе ваюючых бакоў. Заключыць перамір’е. □ Немцы, парушыўшы перамір’е з маладой Савецкай Расіяй, рушылі на ўсход. Паслядовіч.