неговорли́вый разг. негаваркі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маўчу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Маўклівы, негаваркі чалавек.

|| ж. маўчу́ха, -і, ДМ -чу́се, мн. -і, -чу́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мармо́ль, ‑маля, м.

Разм. Нелюдзімы, негаваркі чалавек. [Бацька:] — Ты ж, як мармоль той, ходзіш, дома ні слова. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малообщи́тельный (некомпанейский) нетавары́скі, некампане́йскі; (замкнутый) за́мкнуты, замкнёны; (неразговорчивый) негаваркі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маўчу́н, ‑а, м.

Разм. Маўклівы, негаваркі чалавек. Цярэшка быў проста маўчун і не любіў залішне гаварыць там, дзе і без таго ўсё было ясна. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

негаманкі́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Негаваркі, маўклівы. Негаманкі, спакойны Чапылоў іншы раз падыдзе да Кастуся, агледзіць яго работу. Прокша. // Які не робіць шуму; ціхі. Налева ад грудка — у засені старых негаманкіх хвой — могілкі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

необщи́тельный нетавары́скі; (некомпанейский) некампане́йскі; (неразговорчивый) негаваркі́; (замкнутый) за́мкнуты, замкнёны; (нелюдимый) нелюдзі́мы, дзіклі́вы; (угрюмый) пану́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маўклівы, негаваркі; бязмоўны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Мурме́ль ’маўклівы, негаваркі чалавек’ (астрав., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 3, 85), паходзіць з літ. mùrma ’бурклівы чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малмыгава́ты ’няветлівы, негаваркі’ (навагр., Сцяшк. Сл.). У выніку распадабнення з ⁺мурм‑ыга ’буркун’, якое ў аснове — балтызм. Параўн. літ. mùrma ’бурлівы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)