Verbum

анлайнавы слоўнік

негаваркі́

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	негаваркі́	негаварка́я	негаварко́е	негаваркі́я
Р.	негаварко́га	негаварко́й негаварко́е	негаварко́га	негаваркі́х
Д.	негаварко́му	негаварко́й	негаварко́му	негаваркі́м
В.	негаваркі́ (неадуш.) негаварко́га (адуш.)	негаварку́ю	негаварко́е	негаваркі́я (неадуш.) негаваркі́х (адуш.)
Т.	негаваркі́м	негаварко́й негаварко́ю	негаваркі́м	негаваркі́мі
М.	негаваркі́м	негаварко́й	негаваркі́м	негаваркі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

негаваркі́, -а́я, -о́е.

1. Не схільны ўступаць у размовы; маўклівы.

Н. хлопец.

2. Які ўхіляецца ад размоў з людзьмі; замкнуты.

Па складзе характару ён лічыўся негаваркім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

негаваркі́

1. неразгово́рчивый;

2. необщи́тельный, малообщи́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

негаваркі́, ‑ая, ‑ое.

1. Не схільны ўступаць у размовы; маўклівы. Міхась, якога Леанід ведаў як негаваркога хлопца, на гэты раз расказваў пра сябе ахвотна. Шахавец. Негаваркія былі людзі ў гэты дзень. Лынькоў.

2. Які ўхіляецца ад размоў з людзьмі; замкнуты. Сцяпан захварэў на глыбокі зацяжны сум. Мая заставала яго дома ўнураным у кнігу і негаваркім. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мармо́ль, -маля́, мн. -малі́, -малёў, м. (разм.).

Нелюдзімы, пануры, негаваркі чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малоречи́вый негаваркі́.