напіха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напіхаць — напхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напі́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напіхваць — напхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напіцава́ць

‘натаптаць, напхаць, набіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напіцу́ю напіцу́ем
2-я ас. напіцу́еш напіцу́еце
3-я ас. напіцу́е напіцу́юць
Прошлы час
м. напіцава́ў напіцава́лі
ж. напіцава́ла
н. напіцава́ла
Загадны лад
2-я ас. напіцу́й напіцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час напіцава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыбу́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. Страўнік.

2. Жывот (іран.).

Напхаць т. (наесціся).

3. толькі мн. Вантробы (страўнік, кішкі і пад.).

|| прым. трыбухо́вы, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Напітошыць ’напхаць’ (кап., Нар. словатв.). Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Пхаючы, запоўніць што‑н. чым‑н.; напхаць. Запхаць сумку пакупкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напха́ны

1. напи́ханный, наби́тый; начинённый;

2. насо́ванный;

1, 2 см. напха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натолка́ть сов., разг.

1. наштурха́ць;

2. (напихать) напха́ць, мног. панапіха́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абжо́рысты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і абжорлівы. А людзей усё меней ды меней заставалася, бо, акрамя сябе, Змею Гарынычу патрэбна напхаць сваю абжорыстую радню. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Напіцава́ць ’натаптаць, напхаць, набіць’ (слонім., Жыв. сл., Сцяц., стаўбц., Нар. сл., Янк. 2). Да піцава́ць ’піхаць і інш.’, відаць, спачатку ’збіраць фураж, корм’ з польск. picować ’тс’ ад pica ’корм, яда’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)