панаваро́чваць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго.

1. Наварочаць, накідаць, нагрувасціць у вялікай колькасці.

П. зямлі.

2. што чым. Прыкрыць, навярнуўшы чым-н.

П. міскі каструлямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набра́сывать несов. (к наброса́ть и набро́сить)

1. накіда́ць, накі́дваць;

2. (изображать, излагать) накіда́ць, накі́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́кід, -у і -а, М -дзе, м.

1. -у, гл. накідаць.

2. -а, мн. -ы, -аў. Папярэдні, у агульных рысах малюнак, чарцёж і пад.

Н. партрэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наба́хаць

накідаць, набіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наба́хаю наба́хаем
2-я ас. наба́хаеш наба́хаеце
3-я ас. наба́хае наба́хаюць
Прошлы час
м. наба́хаў наба́халі
ж. наба́хала
н. наба́хала
Загадны лад
2-я ас. наба́хай наба́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час наба́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

понаброса́ть сов., разг. панакіда́ць; (набросать) накі́даць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накида́ть сов. накіда́ць, мног. панакіда́ць, панакі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашвы́ривать несов. (набрасывать) разг. накіда́ць, накі́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панава́льваць¹, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго.

1. Наваліць, нагрузіць на каго-, што-н. вялікую колькасць чаго-н.

П. галля на вогнішча.

2. Накідаць у беспарадку многа чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панаваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Наварочаць, наваліць, накідаць, нагрувасціць у вялікай колькасці. Панаварочваць зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашпурля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.

Разм. Шпурляючы, накідаць у якой‑н. колькасці. Нашпурляць камення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)