шы́на, -ы, мн. -ы, шын, ж.

1. Гумавы або металічны абруч на вобадзе кола.

2. Цвёрдая накладная павязка на месцы пералому ці іншага пашкоджання для забеспячэння нерухомасці пашкоджаных частак цела.

Узяць у шыны нагу.

|| прым. шы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накладны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які накладваецца, прымацоўваецца зверху чаго‑н. Накладныя малюнкі. Накладныя літары. // Які прышываецца, прыклейваецца зверху; які пакрывае тонкім слоем што‑н. Накладныя кішэні. Накладное серабро.

2. Які зроблены з чужых валасоў; фальшывы. Накладныя вусы.

3. у знач. наз. накладна́я, ‑ой, ж. Дакумент, па якім здаецца або прымаецца груз. Выдаць па накладной. Аформіць накладную. □ [Ад’ютант:] — Тут атрымаеце прадукты. Вось вам накладная. Новікаў.

•••

Накладны плацеж гл. плацеж.

Накладныя выдаткі гл. выдаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пары́к ’накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў, нашытых на аснову’ (ТСБМ). З рус. пари́к ’тс’, якое з гал. paruik або непасрэдна з франц. perruque ’тс’ (параўн. Фасмер, 3, 206).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нало́женный

1. нало́жаны;

2. накла́дзены, мног. панаклада́ны, панакла́дваны; см. наложи́ть;

3. (о платеже) накладны́;

нало́женный платёж накладна́я пла́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пла́та ж.

1. в разн. знач. пла́та;

здзе́льная п. — сде́льная пла́та;

кватэ́рная п. — кварти́рная пла́та;

2. (выдача, уплата денег по какому-л. обязательству) платёж м.;

накладна́я п. — нало́женный платёж;

3. (за работу) содержа́ние ср.; жа́лованье ср.;

атрыма́ць ме́сячную ~ту — получи́ть ме́сячное содержа́ние (жа́лованье);

○ зарабо́тная п. — за́работная пла́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)