панако́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Накаціць (у 1, 2 знач.) чаго‑н. у вялікай колькасці. Панакочваць бярвення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Нака́т ’дарога, вымашчаная бярвеннямі’ (Жд. 1), ’рад бярвенняў, якія накладваюцца на ўжо звязаны плыт’ (Нар. сл.), ’след ад колаў, воза’ (Бяльк.). Усё ад накаці́ць, наката́ць, гл. ката́ць у розных значэннях. Сюды ж нака́тнік ’тонкае бервяно’ (Гарэц.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
накати́ть сов.
1. накаці́ць;
2. (прикатить в каком-л. количестве) накаці́ць, мног. панако́чваць;
3. (катясь, надвинуться, покрыть собой кого-л., что-л.) накаці́ць, набе́гчы;
накати́ла волна́ накаці́ла (набе́гла) хва́ля;
4. (внезапно, неожиданно появиться, возникнуть) разг. надысці́, нахапі́цца, навалі́цца;
накати́ли но́вые собы́тия надышлі́ (нахапі́ліся, навалі́ліся) но́выя падзе́і;
5. (приехать в большом количестве) разг. нае́хаць, мног. панаязджа́ць;
6. перен., прост. (внезапно, неожиданно охватить кого-л., о чувстве, состоянии) найсці́; напа́сці; апанава́ць, агарну́ць;
на него́ накати́ло безл. на яго́ найшло́ (напа́ла);
на него́ накати́лась злость на яго́ найшла́ (напа́ла) злосць, яго́ апанава́ла (агарну́ла) злосць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
На́варат ’бервяно ў зрубе, над прасценкамі, над вокнамі і над дзвярамі’ (брагін., Шатал.), ’тс’ і ’верхні вушак у дзвярах’ (жытк., Нар. сл.), на́варатня ’бервяно, якое кладзецца над вокнамі і дзвярыма’ (цэнтр.-палеск.), на́воротні ’бярвенні з выдзяўбанымі паглыбленнямі, у якія ставяць кроквы’ (пінск., Нар. лекс.), на́варацень ’бервяно, якое кладзецца на куравіцы і на якім умацоўваецца вясло (на плыце)’ (падзеш., Нар. сл.). Мяркуючы па семантыцы, найбольш верагодна ад вароты ’праём, прастора паміж дзвюма вертыкальнымі апорамі’, тады на́варат і пад. ’тое, што перакрывае такі праём’; менш верагодна ад навярну́ць ’накаціць’, варочаць ’куляць, варочаць’, хаця не выключана, што для плытагонскага тэрміна гэта зусім магчыма.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наката́ть сов.
1. накаці́ць, мног. панако́чваць;
2. (наготовить, катая) накача́ць, мног. панака́чваць;
3. (дорогу) нае́здзіць; аб’е́здзіць; (утрамбовать) утрамбава́ць;
4. типогр. наката́ць;
5. (навертеть, намотать, катаясь) разг. накруці́ць, мног. панакру́чваць;
6. (написать быстро) прост. наката́ць; нашпа́рыць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)