прыкме́тлівы, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкме́тлівы, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нядрэ́мны, ‑ая, ‑ае.
Уважлівы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збянтэ́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца;
Прыйсці ў замяшанне; разгубіцца, атарапець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смотрово́й
1. (служащий для осмотра)
смотрова́я щель назіра́льная шчы́ліна;
2.
смотрова́я вы́правка агля́дная вы́праўка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пачва́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Вельмі непрыгожы, агідны, брыдкі; такі, як у пачвары.
2. Незвычайны, выключны (пра якія‑н. адмоўныя якасці).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заўва́га, ‑і,
1. Кароткае выказванне, меркаванне наконт чаго‑н.
2. Указанне на памылку ці недахоп, часта з папрокам або павучаннем.
3. Дадатковае тлумачэнне да тэксту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прані́клівы, ‑ая, ‑ае.
1. Які глыбока і правільна разгадвае, разумее што‑н.; здагадлівы, прадбачлівы.
2. Вельмі моцны, які быццам пранікае ўнутр.
3. Які змяшчае ў сабе глыбіню пачуццяў, праўдзівы, шчыры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пункт
1.
2. то́чка
3. (место) то́чка
○ мёртвы п. —
насе́лены п. — населённый пункт;
◊ п. по́гляду (гле́джання) — то́чка зре́ния;
зру́шыць з мёртвага ~ту — сдви́нуть с мёртвой то́чки;
на пу́нкце замярза́ння — на то́чке замерза́ния;
па ўсіх ~тах — по всем статья́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пункт
наблюда́тельный пункт
оборони́тельный пункт
сбо́рный пункт збо́рны пункт;
кома́ндный пункт
призывно́й пункт
уче́бный пункт вучэ́бны пункт;
зооветерина́рный пункт зоаветэрына́рны пункт;
перегово́рный пункт перагаво́рны пункт;
населённый пункт насе́лены пункт;
пункт догово́ра пункт дамо́вы (дагаво́ра);
нача́льный (исхо́дный) пункт пачатко́вы (зыхо́дны) пункт;
кульминацио́нный пункт кульмінацы́йны пункт;
коне́чный пункт канцавы́ пункт;
основны́е пункты докла́да асно́ўныя пу́нкты дакла́да;
со́рок во́семь пунктов составля́ют квадра́т
◊
по пунктам па пу́нктах.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пункт, ‑а,
1. Пэўнае месца ў прасторы або на паверхні чаго‑н.; кропка.
2. Месца, памяшканне, прыстасаванне і прызначанае для якіх‑н. мэт.
3. Асобны раздзел, параграф афіцыйнага дакумента або якога‑н. іншага тэксту, які абазначаецца лічбай або літарай.
4. Асобны момант, перыяд у развіцці чаго‑н.
5. Адно з асноўных паняццяў матэматыкі, механікі, фізікі: месца, якое не мае вымярэнняў, не падлягае вызначэнню.
6. Тэмпературная мяжа, пры якой рэчыва змяняе свой агрэгатны стан.
7. Адзінка вымярэння друкарскіх літар і прабельнага матэрыялу.
•••
[Ням. Punkt.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)