ві́цэ-прэм’е́р-міні́стр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ві́цэ-прэм’е́р-міні́стр ві́цэ-прэм’е́р-міні́стры
Р. ві́цэ-прэм’е́р-міні́стра ві́цэ-прэм’е́р-міні́страў
Д. ві́цэ-прэм’е́р-міні́стру ві́цэ-прэм’е́р-міні́страм
В. ві́цэ-прэм’е́р-міні́стра ві́цэ-прэм’е́р-міні́страў
Т. ві́цэ-прэм’е́р-міні́страм ві́цэ-прэм’е́р-міні́страмі
М. ві́цэ-прэм’е́р-міні́стру ві́цэ-прэм’е́р-міні́страх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

экс-прэм’е́р-міні́стр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экс-прэм’е́р-міні́стр экс-прэм’е́р-міні́стры
Р. экс-прэм’е́р-міні́стра экс-прэм’е́р-міні́страў
Д. экс-прэм’е́р-міні́стру экс-прэм’е́р-міні́страм
В. экс-прэм’е́р-міні́стра экс-прэм’е́р-міні́страў
Т. экс-прэм’е́р-міні́страм экс-прэм’е́р-міні́страмі
М. экс-прэм’е́р-міні́стру экс-прэм’е́р-міні́страх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прэм’е́р-міні́стр, ‑а, м.

У некаторых дзяржавах — старшыня ўрада, старшыня савета міністраў або кабінета міністраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мини́стр міні́стр, -ра м.;

мини́стр-резиде́нт дипл. міні́стр-рэзідэ́нт;

мини́стр-президе́нт міні́стр-прэзідэ́нт;

полномо́чный мини́стр дипл. паўнамо́цны міні́стр;

◊

мини́стр без портфе́ля міні́стр без партфе́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візі́р², -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых краінах Блізкага Усходу: міністр, вышэйшы саноўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экс-..., прыстаўка.

Утварае назоўнікі са знач. былы, які быў раней (у абазначэнні званняў, пасад), напр.: экс-міністр, экс-прэзідэнт, экс-рэкардсмен, экс-чэмпіён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экс-мини́стр экс-міні́стр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

премье́р-мини́стр полит. прэм’е́р-міні́стр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сераске́р, ‑а, м.

Галоўнакамандуючы ў старой Турцыі; пазней — ваенны міністр.

[Тур. sarasker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партфе́ль м. портфе́ль;

○ міні́стр без ~ля — мини́стр без портфе́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)