Verbum

ашатрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., што.

Абадраць, ачысціць зерне перад памолам.

А. мяшок ячменю.

накама́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Сетка або спецыяльны мяшок для аховы ад камароў.

Марлевы н.

матня́, -і́, мн. -і́, -е́й, ж.

Мяшок у задняй частцы рыбалоўнай снасці, куды трапляе рыба пры лоўлі.

рукза́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Заплечны рэчавы мяшок з кішэнямі.

Паходны р.

|| прым. рукза́чны, -ая, -ае.

бурдзю́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Мяшок са скуры жывёлы для захоўвання і перавозкі вадкасцей.

|| прым. бурдзю́чны, -ая, -ае.

валы́нка¹, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Духавы народны музычны інструмент, зроблены з некалькіх трубак, устаўленых у скураны мяшок.

кан’юнкты́ва, -ы, ж. (спец.).

Слізістая абалонка вока, якая пакрывае ўнутраную паверхню павек і пярэднюю частку вочнага яблыка.

|| прым. кан’юнктыва́льны, -ая, -ае.

К. мяшок вока.

мешкава́ты, -ая, -ае.

1. Надта шырокі, падобны на мяшок (пра адзенне).

М. касцюм.

2. перан. Нязграбны, няспрытны, няўклюдны.

М. хлопец.

|| наз. мешкава́тасць, -і, ж.

адвалачы́, -лаку́, -лачэ́ш, -лачэ́; -лачо́м, -лачаце́, -лаку́ць; -ло́к, -лакла́, -лакло́; -лачы́; -ло́чаны; зак., каго-што (разм.).

Валочачы, адцягнуць.

А. мяшок з бульбай.

|| незак. адвалака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.