помутнённый
1. пакаламу́чаны; скаламу́чаны; (непрозрачный — о жидкостях) каламу́тны, му́тны, (непрозрачный — о стекле) му́тны;
2. перен. памутне́лы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
му́тнасць ж. му́тность; замутне́ние ср.; см. му́тны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жаўтава́ты, ‑ая, ‑ае.
Злёгку жоўты. Неба ўсё яшчэ мела мутны, жаўтаваты колер. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
му́тный
1. (о жидкости) му́тны, каламу́тны;
2. в др. знач. му́тны;
◊
лови́ть ры́бу в му́тной воде́ погов. лаві́ць ры́бу ў каламу́тнай вадзе́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мутна...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «мутны», «мутна», напрыклад: мутнаводны, мутнавокі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
му́тна,
1. Прысл. да мутны. Мутна глядзяць Запацеўшыя вокны. Танк.
2. безас. у знач. вык. Туманна. Кружылася ў галаве, і ў вачах было мутна. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мутнава́ты, ‑ая, ‑ае.
Крыху мутны, не зусім празрысты. Камандзір.. дастаў з тумбачкі пляшку, наліў паўшклянкі мутнаватага спірту. Шамякін. Вецер прыкметна пацішэў: у мутнаватым месячным святле кружыліся шэрыя сняжынкі. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пасаве́лы ’невыразны, мутны ад стомленасці, ап’янення (пра вочы)’ (ТСБМ). Да пасалавелы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пасалаве́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Невыразны, мутны ад стомленасці, ап’янення і пад. (пра вочы). Старшыня зірнуў на Дыбуна пасалавелымі вачыма і ўзняўся з прызбы. Галавач. [Штрайх] дробнымі глыткамі пасмоктваў каньяк і пасалавелымі вачыма пазіраў на двор. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Му́тлавіца, му́тлавыця ’вельмі брудная вада ў непраточнай сажалцы’ (Клім.). Да муці́ць > мут > ⁺му́тлавый ’мутны’. Параўн. таксама ўсх.-палес. му́тлаўка ’мутная вада’ (КЭС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)