муркаць - Пошук - Асноўныя

му́рканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. муркаць; гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праму́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Абазвацца мурканнем.

2. Муркаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мурлы́каць несов.

1. (напевать) мурлы́кать;

2. см. му́ркаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мурлы́кать несов.

1. му́ркаць, мурлы́каць, варката́ць;

2. перен., разг. мурлы́каць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затурлы́каць

‘пачаць турлыкаць - квакаць, муркаць, варкатаць, крычаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

затурча́ць

‘пачаць турчаць - трашчаць, квакаць, муркаць, цвыркаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

затурчэ́ць

‘пачаць турчэць - трашчаць, квакаць, муркаць, цвыркаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

варката́ць, ‑коча; незак.

1. Муркаць (пра ката).

2. Буркаваць. На хібах стрэх, на вешалах пад стрэхамі хат варкаталі галубы. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ню́шчыць ’муркаць’ (брасл., Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка, з літ. niäukseti ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Мры́каць, мры́каты ’муркаць (пра ката)’ (стол., Нар. лекс.). З ⁺мрукати, якое з польск. mrukać ’тс’. Да мрук (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum