Маховы, мохавы ’зялёны’ (іўеў., Сцяшк. Сл., Інстр. II). Да мох (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Махонік ’махавік’ (Інстр. II). Утворана ад рэдкага прыметніка ⁺махоны ’махавы’. Параўн. серб.-харв. mahònti ’мохавы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Махоўка ’невялікае балотца, у якім расце белы мох сфагнум’ (слаўг., Яшк.). Да мох, махавы́, мохавы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Машонка 1 ’порхаўка’ (Інстр. II; уздз., Нар. словатв.). Да машна́ (гл.).
*Машонка 2, мошо́нка ’нейкая птушка, што робіць сабе гняздо з моху’ (ТС). Да мох (гл.). Утворана ад прыметніка mъšěmъ ’мохавы’, як лозянка ’лысуха’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)