ома́чивать несов., книжн. абмо́чваць, намо́чваць, мачы́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мачэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. мачыць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крухма́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; незак., што.
Мачыць у крухмальным растворы для надання цвёрдасці, глянцу.
К. бялізну.
К. ручнікі.
|| зак. накрухма́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.
|| наз. крухма́ленне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мо́чаны
1. прич. мо́ченный; см. мачы́ць;
2. прил. мочёный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мачы́цца, мачуся, мочышся, мочыцца; незак.
1. Разм. Рабіцца мокрым; мокнуць.
2. Выдзяляць мачу.
3. Зал. да мачыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папамачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., каго-што і чаго.
Разм. Мачыць доўга, неаднаразова; памачыць многа чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расі́ць, рашу, росіш, росіць; незак., што.
Разм. Мачыць расою. Высокі густы бульбоўнік блытаўся ў нагах, расіў адзенне. Сачанка. // Пакрываць кроплямі (слёз, крыві). Канец бядзе, Нудзе І гору, — Не росяць вейкаў кроплі слёз. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мачы́цца несов.
1. разг. (становиться мокрым) мо́кнуть;
2. (испускать мочу) мочи́ться;
3. страд. мочи́ться; см. мачы́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мо́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад мачыць.
2. у знач. прым. Прыгатаваны шляхам мачэння. Мочаныя яблыкі. Мочаны гарох. □ На стале ў нас акрамя хлеба было ўсё: печанае сала, .. параная бульба, кіслыя гуркі, мочаныя падсалоджаныя брусніцы. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Расі́ць 1 ’мачыць расою, кроплямі слёз, крыві’ (ТСБМ, Байк. і Некр.). Параўн. рус. роси́ть ’пакрывацца расою’, польск. rosić ’мачыць расою’. Гл. раса́ 1.
*Расі́ць 2, расы́ты ’прарошчваць’ (Клім.). Да раса́ 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)