іерадыя́кан, -а, мн. -ы, -аў м.

Манах у сане дыякана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іерамана́х, -а, мн. -і, -аў, м.

Манах у сане святара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэ́рвіш, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мусульманскі манах, які вядзе аскетычны лад жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ма

‘духоўная асоба, будыйскі манах’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́ма ла́мы
Р. ла́мы ла́маў
Д. ла́му ла́мам
В. ла́му ла́маў
Т. ла́мам ла́мамі
М. ла́ме ла́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чарне́ц, -няца́, мн. -няцы́, -няцо́ў, м. (уст.).

Манах.

|| ж. чарні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

и́нок церк., уст. мана́х, -ха м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мніх, ‑а, м.

Уст. Манах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарне́ц, ‑няца, м.

Уст. Манах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схі́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Манах, які прыняў схіму.

|| ж. схі́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. схі́мніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іерадыя́кан, ‑а, м.

Манах у сане дыякана.

[Грэч. hierodiakonos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)