малато́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

1. гл. малаток.

2. Назва розных ударных прыстасаванняў у некаторых механізмах і інструментах.

М. у раялі.

3. Адна са слыхавых костачак сярэдняга вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбо́йны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для адбівання чаго‑н. Адбойны малаток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпі́лак, ‑лка, м.

Абл. Напільнік. Гэй, пілуй хутчэй, падпілак! Мацней стукай, малаток! Іверс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́пскі, -ая, -ае.

1. Не такі, як трэба, якога хацелася б; дрэнны.

К. малаток.

Кепска (прысл.) зроблена акно.

2. у знач. вык. ке́пска каму. Пра цяжкі душэўны або фізічны стан.

Дзіцяці стала к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кляпа́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з кляпаннем. Кляпальная работа. // Прызначаны для кляпання. Кляпальная машына. Кляпальны малаток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

молото́к малато́к, -тка́ м.;

◊

продава́ть, пойти́ с молотка́ прадава́ць, пайсці́ з малатка́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

косты́льный

1. мы́лічны;

2. техн. касты́льны;

косты́льный молото́к ж.-д. касты́льны малато́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́лат, -а, М -лаце, мн. -ы, -аў, м.

1. Вялікі цяжкі малаток для ручной коўкі, драбнення камення і пад.

Кавальскі м.

2. Механічная прылада для апрацоўкі металаў пры дапамозе ціску.

Аўтаматычны м.

3. Спартыўная прылада для кідання: металічнае ядро з тросам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перфара́тарны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да перфаратара. Перфаратарны малаток. Перфаратарны цэх. // Які робіцца пры дапамозе перфаратара. Перфаратарнае бурэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малато́чак, ‑чка, м.

1. Памянш. да малаток (у 1 знач.); невялікі малаток.

2. Спец. Ударнае прыстасаванне ў некаторых механізмах і інструментах. І сёння стаіць у вачах, як жывы, той дзядзька без шапкі, .. што трымаў на каленях цымбалы, па струнах якіх тупацелі яго малаточкі. Брыль.

3. Спец. Адна са слыхавых костачак сярэдняга вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)