лукаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

Тое, што і лука (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лучко́вы, -ая, -ае.

Пра інструменты: падобны да лука па сваёй будове, выглядзе.

Лучковая піла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лукаві́на ж. излу́чина, лука́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лу́к лу́кі
Р. лу́ка лу́каў
Д. лу́ку лу́кам
В. лу́к лу́кі
Т. лу́кам лу́камі
М. лу́ку лу́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

самастрэ́л¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Від старажытнай зброі для кідання стрэл і камення, якая складаецца з лука з прыкладам і спускавога механізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Воін, узброены лукам.

2. Спартсмен, які займаецца стральбой з лука.

|| ж. лу́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лук​II (старинное оружие) лук, род. лу́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

седлавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да сядла. Седлавая лука. // Звязаны з вырабам сёдлаў. Седлавая майстэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сагайда́к, ‑а, м.

Гіст.

1. Чахол для лука.

2. Увесь набор зброі конніка: лук з чахлом і калчан са стрэламі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рца ср.

1. уменьш.-ласк. пёрышко;

2. (лист лука) перо́, пёрышко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)