Verbum

анлайнавы слоўнік

лука́, -і́, ДМ луцэ́, мн. лу́кі і (з ліч. 2, 3, 4) лукі́, лук, ж.

1. Дугападобны паварот ракі, а таксама мыс, які абгінаецца ракой.

2. Выгін пярэдняга ці задняга краю сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лука́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Лука́
Р.	Лукі́
Д.	Луцэ́
В.	Луку́
Т.	Луко́й Луко́ю
М.	Луцэ́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лука́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	лука́	лу́кі лукі́
Р.	лукі́	лу́к
Д.	луцэ́	лу́кам
В.	луку́	лу́кі лукі́
Т.	луко́й луко́ю	лу́камі
М.	луцэ́	лу́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лука́

1. геогр. лука́, -кі́ ж.;

2. (седла) лука́, род. лукі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лука́ ж.

1. геогр. лука́, излу́чина, изги́б м.;

2. (в седле) лука́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лука́, ‑і, ДМ луцэ; мн. лукі, лук; ж.

1. Дугападобны паварот ракі, а таксама мыс, які абгінаецца ракой. Рачулачка журчыць і булькае па каменнях, загінаецца ў лукі, у абаранкі, у затокі. Бядуля. Лука выглядала пышным старасвецкім садам, дзе замест пладовых дрэў раслі разложыстыя.. дубы. Колас.

2. Выгіб пярэдняга ці задняга краю сядла. — Давай, браток, развітаемся. — Трымаючыся за луку сядла, лейтэнант нагнуўся і пацалаваў Мішу. — Я яшчэ вярнуся. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лука (рэліг.) 4/374; 11/84

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Лука (в.) 6/45 (к.), 433; 11/39

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лука́ ж.

1. (ракі) Bíegung f -, -en, Krümmung f -, -en, Kníe n -s, Kní¦e;

2. (сядла) Sáttelbogen m -s, - і -bögen, Sáttelbug m -(e)s, -büge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

лука

Том: 17, старонка: 129.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)