бяссі́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не мае фізічных сіл; вельмі слабы. Хлопец кінуўся падымаць таварыша. Але бяссільнае цела інжынера хілілася долу, і тут толькі хлопец заўважыў вялікую лужыну крыві на месцы, дзе ляжаў таварыш. Лынькоў. [Мікола] разгортвае.. сшытак і, палажыўшы на яго левыя старонкі сваю бяссільную руку, правай рукой нешта піша. Брыль.
2. Няздольны што‑н. зрабіць, што‑н. пераадолець; бездапаможны. [Мікола:] — Загаіць гэту рану Мы бяссільны, ўрачы. Бачыла. // Пазбаўлены магчымасці задаволіцца (пра пачуцці). Бяссільная злосць [Мікіты] вылілася на Матку, яго безадказную памочніцу, і ясна стала, якая яна, гэта злосць, горкая, дзікая і дурная. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́вы
1. прил., в разн. знач. ле́вый;
ле́вае во́ка — ле́вый глаз;
ле́выя па́ртыі парла́мента — ле́вые па́ртии парла́мента;
2. в знач. сущ., полит. ле́вый;
○ л. бок — изна́нка;
◊ уста́ць з ~вай нагі́ — встать с ле́вой ноги́;
як (чаго́) ~вая нага́ хо́ча — как (чего́) ле́вая нога́ хо́чет;
не ве́дае ~вая, што ро́біць пра́вая — погов. не зна́ет ле́вая, что де́лает пра́вая
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)