лапцю́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто носіць лапці; селянін-бядняк.

2. перан. Тое, што і лапатнік (у 2 і 3 знач.).

|| прым. лапцю́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́кавы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з лыка. Лыкавыя лапці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падплёт, -ту м. подковы́рка ж.;

ла́пці з ~там — ла́пти с подковы́ркой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́патнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто пляце і прадае лапці (уст.).

2. Той, хто ходзіць у лапцях (пра беднага селяніна; уст.).

3. Неадукаваны, некультурны, адсталы чалавек (звычайна як лаянкавае слова; пагард.).

Вахлак, л. няшчасны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кавярзні́, ‑нёў; адз. кавярзень, ‑зня, м.

Разм. Лыкавыя лапці з закрытымі насамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забарса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Працягнуць аборы ў вушкі лапця. Забарсаць лапці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́паць ​1, ‑пця; Р мн. ‑пцей; м.

1. Сялянскі абутак, плецены з лыка, бяросты ці вяровак. Лазовыя лапці. Вяровачныя лапці. □ Сівабароды стары ў сівым армяку, у лапцях, з торбай, стаяў ля пераезду, паклаўшы рукі на кій. Хадкевіч.

2. перан. Разм. пагард. Пра адсталага, некультурнага чалавека.

•••

Абуць у лапці гл. абуць.

На лапці не аб’ехаць гл. аб’ехаць.

Плесці кашалі з лапцямі гл. плесці.

ла́паць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Хапаць, мацаць рукамі. [Груня:] Адыдзі! Раней вытры нос, а потым лапай... Гурскі. Маці цяжка ўздыхала, ўпоцемку лапала па чарэні — намацвала лучыну. Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́ць сов. обу́ть; (при назывании обуви) наде́ть;

◊ а. у ла́пці — обу́ть в ла́пти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбарса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выцягнуць абору (з лапця). Кандрат.. сеў, разбарсаў лапці. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Барсні́ лапці, сплеценыя з пяньковых вяровачак’ (Янк. Мат.), ’скураныя лапці’ (Касп.). Рус. дыял. (смал.) борсни ’скураныя лапці’. Утварэнне ад дзеяслова барса́ць (гл.) ’працягваць аборы ў лапці’. Гл. Краўчук, Бел.-укр. ізал., 37.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)