сейва́л

‘рыба кіт’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сейва́л сейва́лы
Р. сейва́ла сейва́лаў
Д. сейва́лу сейва́лам
В. сейва́ла сейва́лаў
Т. сейва́лам сейва́ламі
М. сейва́ле сейва́лах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́гія

‘кіт, кашалот’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́гія ко́гіі
Р. ко́гіі ко́гій
Д. ко́гіі ко́гіям
В. ко́гію ко́гій
Т. ко́гіяй
ко́гіяю		 ко́гіямі
М. ко́гіі ко́гіях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кит зоол. кіт, род. кіта́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Замазваць кітам. Кітаваць вокны. □ — Кіт у нас ёсць, — сказаў Іван, — Тата якраз нядаўна кітаваў шыбы. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвічо́к, ‑чка, м.

Памянш. да цвік; невялікі цвік. Невядомы злачынец, відаць, адкалупаў кіт, падаставаў цвічкі, якія трымалі шкло, выняў шыбу і, прасунуўшы руку ўсярэдзіну, адшчапіў кручок. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зуба́ты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі зубамі. — Юрка-а-а! — Акцызнік крычыць і крэкча, падымаючыся з-пад плота, усміхаецца нечага на ўвесь зубаты рот. Пташнікаў. // Які мае зубы. Зубаты кіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зуба́ты

1. (с большими зубами) зуба́стый;

2. (имеющий зубы) зуба́тый;

з. кіт — зуба́тый кит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасы́пацца, ‑плецца; зак.

Пачаць сыпацца. Шыбы зазвінелі, а з некаторых пасыпаўся кіт. Колас. Зноў зазвінеў смех, пасыпаліся жарты. Няхай.

•••

Аж іскры з вачэй пасыпаліся гл. іскра.

пасыпа́цца, ‑а́ецца; незак.

Зал. да пасыпа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абкіто́ваны ’замазаны кітам’, абкітаванне (Нас., Бяльк.), абкітоўка (Бяльк.) праз кітаваць ад кіт (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

размя́ць сов.

1. размя́ть;

р. кіт — размя́ть зама́зку;

2. разг. размя́ть, промя́ть;

р. но́гі — размя́ть (промя́ть) но́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)