мю́зікл, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Музычны твор для сцэны пераважна камедыйнага характару, у якім выкарыстоўваюцца элементы эстрады, аперэты, балета і інш.

2. Кінафільм такога роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінаапера́тар, ‑а, м.

Спецыяліст, які знімае кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінагляда́ч, ‑гледача, м.

Той, хто глядзіць кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агучы́ць, агучу, агучыш, агучыць; зак., што.

Зрабіць гукавым (кінафільм).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінасцэна́рый, ‑я, м.

Літаратурны твор, на аснове якога ствараецца кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінадакуме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Дакументальны кінафільм, дакументальныя кінакадры. Выкарыстоўваць кінадакументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кароткаметра́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Кароткаметражны кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінакаме́дыя, ‑і, ж.

Адзін з жанраў кінамастацтва; кінафільм камедыйнага зместу. Сатырычная кінакамедыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінакарці́на, ‑ы, ж.

1. Тое, што і кінафільм.

2. Асобная копія кінафільма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінана́рыс, ‑а, м.

Невялікі кінафільм, у аснову якога пакладзены рэальныя факты, падзеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)