шпурля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак., чым (разм.).

Тое, што і кідацца (у 1 знач.).

Ш. снежкамі.

|| наз. шпурля́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

броса́ться

1. в разн. знач. кі́дацца;

броса́ться снежка́ми кі́дацца сне́жкамі;

броса́ться навстре́чу това́рищу кі́дацца насу́страч тава́рышу;

броса́ться исполня́ть что́-л. кі́дацца выко́нваць што-не́будзь;

броса́ться в во́ду кі́дацца ў ваду́;

2. страд. кі́дацца;

◊

броса́ться в глаза́ кі́дацца ў во́чы;

броса́ться в ра́зные сто́роны кі́дацца ў ро́зныя бакі́;

броса́ться де́ньгами раскіда́цца граша́мі;

броса́ться слова́ми кі́дацца сло́вамі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуж.

У выразе: як дуж — вельмі хутка, колькі ёсць сілы, колькі змогі стае (бегчы, кідацца, уцякаць і пад.).

Нясецца як дуж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

істэ́рыка, ‑і, ДМ ‑рыцы, ж.

Прыпадак істэрыі. Жанчына ўжо білася ў істэрыцы. Як маглі, суцяшалі яе блізкія. Лынькоў.

•••

Кідацца ў істэрыку гл. кідацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кида́ться

1. в разн. знач. кі́дацца;

кида́ться снежка́ми кі́дацца сне́жкамі;

кида́ться де́ньгами кі́дацца граша́мі;

кида́ться вперёд кі́дацца напе́рад;

кида́ться на врага́ кі́дацца на во́рага;

он кида́лся выполня́ть са́мые тру́дные зада́ния ён кі́даўся выко́нваць са́мыя ця́жкія зада́нні;

кида́ться в объя́тия кі́дацца ў абды́мкі;

кида́ться в бе́здну кі́дацца ў бе́здань;

кида́ться в посте́ль кі́дацца ў пасце́ль;

кида́ться из сто́роны в сто́рону кі́дацца з бо́ку ў бок;

2. страд. кі́дацца; см. кида́ть;

◊

кида́ться в глаза́ кі́дацца ў во́чы;

кровь кида́ется в го́лову (в лицо́) кроў кі́даецца ў галаву́ (у твар).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́ніка ж. па́ника;

кі́дацца ў ~ку — впада́ть в па́нику

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрут: (кі́дацца) на с. галавы́ (броса́ться) сломя́ (очертя́) го́лову

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аса́, -ы́, мн. во́сы, -аў, ж.

Перапончатакрылае насякомае з джалам.

◊

Асой у вочы кідацца — назойліва прыставаць, дакучаць.

|| прым. асі́ны, -ая, -ае.

Асінае гняздо (таксама перан.: пра зборышча шкодных людзей, ворагаў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кі́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца.

Зак. да кідацца (у 2, 3, 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амбі́цыя, -і, ж.

1. Абвостранае самалюбства, ганарлівасць, фанабэрыстасць.

2. звычайна мн. Прэтэнзіі, дамаганні чаго-н. (неадабр.).

Нічым не абгрунтаваныя амбіцыі.

◊

Кідацца ў амбіцыю — пакрыўдзіўшыся, выказваць незадавальненне, злавацца.

|| прым. амбіцы́йны, -ая, -ае і амбі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)