круце́й I нареч. сравнит. ст. кру́че, покру́че; см. кру́та I

круце́й II нареч. сравнит. ст. кру́че, покру́че; см. кру́та II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перахілі́ць, ‑хілю, ‑хіліш, ‑хіліць; зак.

Крута нахіліць набок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укруту́ю, прысл.

Крута, да цвёрдага стану (пра спосаб варкі яец).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папу́дзіцца, ‑дзіцца; зак.

Спудзіцца — пра ўсіх, многіх. Коні папудзіліся, крута рванулі, хто куды. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ку́ца ’цяжка, крута’ (Нас.). Да куса (гл.). Гл. таксама куцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Патра́ўна, потраўно ’крута (асадзіць касу)’ (ТС). З пад траву — тады каса рэжа траву ніжэй.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

учарсцве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў чэрствым; зачарсцвелы. Ласка [карова] ведала: там ляжала крута пасоленая луста трохі ўчарсцвелага хлеба. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасука́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад перасукаць.

2. у знач. прым. Вельмі крута ссуканы, скручаны. Перасуканыя ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́го

1. нареч. ту́га;

ту́го заплести́ ту́га запле́сці;

2. безл., в знач. сказ., разг. кру́та, ту́га; (трудно) ця́жка; (бедно) бе́дна;

ему́ пришло́сь ту́го яму́ прыйшло́ся кру́та (ту́га, ця́жка);

ту́го-на́туго ве́льмі ту́га, як найтужэ́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́мпал, ‑а, м.

Разм. груб. Галава, чэрап. Ужо на могілках я крута павярнуўся і нечакана ўдарыў прыкладам вінтоўкі па кумпалу Цыбулькі. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)