таксемі́я, -і, ж. (спец.).

Атручванне арганізма таксінамі пры пападанні іх у кроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кроватачы́вы, -ая, -ае.

Такі, з якога выдзяляецца, цячэ кроў.

|| наз. кроватачы́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнюс, -у, м., зб.

Двухкрылыя насякомыя, машкара, якія смокчуць кроў чалавека і жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кроватачы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., кравато́чыць; незак.

Выдзяляць кроў.

Рана пачала к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыва́віцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -віцца; незак.

Выдзяляць кроў; кроватачыць.

Рана крывавіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засту́каць¹, -аю, -аеш, -ае; зак.

Пачаць стукаць.

Нехта застукаў у дзверы.

Кроў застукала ў скронях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кровь кроў, род. крыві́ ж.;

◊

кровь с молоко́м кроў з малако́м;

плоть и кровь плоць і кроў;

кровь уда́рила, бро́силась в го́лову кроў кі́нулася ў галаву́;

кровь сты́нет кроў сты́не;

се́рдце кровью облива́ется сэ́рца крывёю абліва́ецца;

по́ртить кровь (кому-л.) псава́ць кроў (каму-небудзь);

проли́ть кровь пралі́ць кроў;

пить кровь (чью-л.) піць (смакта́ць) кроў (чыю-небудзь);

кровь игра́ет кроў бурлі́ць;

кровью зали́ться кро́ўю (крывёю) умы́цца;

кровь и́з носу кроў з но́са;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́едзь, -і, ж., зб.

Крылатыя насякомыя, якія смокчуць кроў з жывёлы (авадні, сляпні, мошкі і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крова...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову «кроў», напр.: кроваачышчальны, кровазварот, кровапапаўненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

успажа́рыць

‘выклікаць пажар у чым-небудзь (успажарыць край); узбудзіць што-небудзь (успажарыць кроў)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. успажа́ру успажа́рым
2-я ас. успажа́рыш успажа́рыце
3-я ас. успажа́рыць успажа́раць
Прошлы час
м. успажа́рыў успажа́рылі
ж. успажа́рыла
н. успажа́рыла
Загадны лад
2-я ас. успажа́р успажа́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час успажа́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)