вербало́завы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вербалозу. Вербалозавы куст, дубец. // Зроблены з вербалозу. Вербалозавы кошык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

потреби́тельный, потреби́тельский спажыве́цкі;

потреби́тельная сто́имость эк. спажыве́цкая ва́ртасць;

потреби́тельская корзи́на эк. спажыве́цкі ко́шык;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

луко́шко ср. ко́шык, -ка м., кош, род. каша́ м.; (из луба) лубя́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адрэзаць усё, многае. Прыйшлося вывернуць кошык, паадразаць ножкі [баравікоў] і пакінуць толькі шапачкі. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашмо́ргаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Шморгаючы, вырваць або нарваць у якой‑н. колькасці. Нашморгаць нітак з тканіны. Нашморгаць кошык ягад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лушпі́нне, ‑я, н., зб.

Разм. Тое, што і лупінне. Вярнуўшыся, Марк выцягнуў тол, паклаў яго ў кошык, зверху засыпаў бульбяным лушпіннем. Васілеўская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баскетбо́л, ‑а, м.

Камандная спартыўная гульня, пры якой кожная каманда імкнецца закінуць рукамі мяч у падвешаны на слупе кошык (кольца з сеткай) праціўніка.

[Англ. basket-ball.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пачапе́нька ’кошык’ (лун., Сл. Брэс.). Не зусім ясна (невыразная ілюстрацыя запісу). Можна меркаваць, што да папа‑ піць < чапляць (гл.). У такім выпадку гэта быў першапачаткова спецыфічны кошык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скрыпі́ца ‘кошык’ (Бяльк.). Гл. скрыпка 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спле́сці, спляту́, спляце́ш, спляце́; спляцём, сплецяце́, спляту́ць; сплёў, спляла́, -ляло́; спляці́; спле́цены; зак., што.

1. гл. плесці.

2. Злучыць, умацаваць канцы чаго-н. пляценнем.

С. вянок.

С. кошык.

3. перан. Цесна злучыўшы, счапіць.

С. рукі.

|| незак. сплята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 і 3 знач.).

|| наз. спляце́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.) і сплята́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)