дымохо́д ко́мін, -на м.; дымахо́д, -да м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выцяжны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для ўтварэння цягі, вентыляцыі і пад. Выцяжны комін. Выцяжная шафа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., што.

Дабаўляючы, зрабіць больш высокім, доўгім. Падставіць комін. Надставіць рукавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасмалі́ць², -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак., што (разм.).

1. Прапаліць чым-н. наскрозь.

П. папяросай кашулю.

2. Ачысціць агнём.

П. комін.

3. Некаторы час пракурыць (разм.).

Прасмаліў цэлую гадзіну.

|| незак. прасма́льваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надста́віць сов. (сделать длиннее) наста́вить; надста́вить;

н. ко́мін — наста́вить (надста́вить) печну́ю трубу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абды́млены, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты куродымам, пачарнелы ад сажы. Абдымлены комін тырчыць, як вяха, Як здань, вызірае з імглы. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цаге́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вырабу цэглы. Цагельная прамысловасць. □ На беразе Дняпра ўзвышаецца комін новага цагельнага завода. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́шчыцца, ‑шчуся, ‑шчышся, ‑шчыцца; зак.

Разм. Улагодзіцца, прыйсці ў добры настрой. Меншыя дзеці забіліся за комін і прытуліліся, пакуль улашчыцца матка. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Тыкаць, пароць канцом чаго‑н. Калі мы пачалі варсаць у грубку палкамі, тхор палез у комін. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Камі́н ’пакаёвая печ з адкрытай топкай пры падлозе’ (ТСБМ). Відавочна, з рус. ками́н — новага запазычання (з пач. XVIII ст.) з ням. Kamin < італ. camino ’комін’ < н.-грэч. κάμινος ’печ, комін’ (Слаўскі, 2, 385).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)