ко́к

‘повар на судне’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́к ко́кі
Р. ко́ка ко́каў
Д. ко́ку ко́кам
В. ко́ка ко́каў
Т. ко́кам ко́камі
М. ко́ку ко́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́к

‘прычоска’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ко́к
Р. ко́ка
Д. ко́ку
В. ко́к
Т. ко́кам
М. ко́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́к

‘бактэрыя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́к ко́кі
Р. ко́ка ко́каў
Д. ко́ку ко́кам
В. ко́к ко́кі
Т. ко́кам ко́камі
М. ко́ку ко́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кок​I мор. кок, род. ко́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кок​II (вихор) кок, род. ко́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́кки бакт. ко́кі, -каў мн.;

кокк ед. кок, род. ко́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́кнуць ’памерці, забіцца’ (Сл. паўн.-зах.), ’ударыць, стукнуць’ (ТСБМ, Нар. сл.). Гл. койкнуць. Укр. кокнути, рус. кокнуть ’тс’. Да кока (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разго́гаць ’разбіць’, разго́гацца ’разбіцца’ (Нас.). Да го́гаць ’біць адно аб другое’, го́гнуць ’стукнуць’, го́ганне ’удар аднаго звонкага прадмета аб другі’ (Нас.), укр. го́гіт ’іржанне’, ’моцны і працяглы гук, шум’. Гукапераймальныя ўтварэнні, параўн. ЭССЯ, 6, 194–195. Звонкі варыянт у раско́каць ’разбіць’ (што звязана з кока ’яйка’, ко́кнуць, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

куст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Нізкарослая дравяністая расліна, у якой галіны пачынаюцца амаль ад самай паверхні глебы. Куст бэзу. Куст парэчак. Куст маліны.

2. Травяністая расліна, сцябліны якой растуць пучком. Куст быльніку. Куст суніц.

3. перан. Аб’яднанне якіх‑н. прадпрыемстваў, арцелей і пад.

•••

Какаінавы куст — трапічная расліна сямейства какаінавых, лісце якой утрымлівае какаін і іншыя алкалоіды; кока ​2.

Глядзець (пазіраць) у кусты гл. глядзець.

У кусты (хавацца, уцякаць і г. д.) — далей ад адказнасць ад непасрэднага ўдзелу ў справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́чыць несов.

1. в разн. знач. ви́деть;

во́чы не ба́чаць — глаза́ не ви́дят;

ба́чу, што ён ка́жа пра́ўду — ви́жу, что он говори́т пра́вду;

ты прывы́к мяне́ б. мале́нькай — ты привы́к ви́деть меня́ ма́ленькой;

гаспадара́ хачу́ б. — хозя́ина хочу́ ви́деть;

так ба́чу, ні́бы гэ́та было́ зусі́м няда́ўна — так ви́жу, сло́вно э́то бы́ло совсе́м неда́вно;

шмат чаго́ б. у жыцці́ — мно́гое ви́деть в жи́зни;

б. у ім ся́бра — ви́деть в нём дру́га;

2. в форме 2 лица ед. и мн. числа в знач. вводн. сл. ви́дишь (ви́дите);

тут, ба́чыце, мно́га чарні́ц — здесь, ви́дите, мно́го черни́ки;

3. (расценивать) усма́тривать;

тут няма́ падста́вы б. парушэ́нне зако́ну — тут нет основа́ния усма́тривать наруше́ние зако́на;

◊ б. на два аршы́ны пад зямлёю — ви́деть на два арши́на под землёй;

па вача́х б. — по глаза́м ви́деть;

све́ту бе́лага (бо́жага) не б. — све́та бе́лого (бо́жьего) не ви́деть;

не б. як сваі́х вушэ́й — не вида́ть как свои́х уше́й;

свет не ба́чыў — свет не ви́дел (не ви́дывал);

то́лькі яго́ і ба́чылі — то́лько его́ и ви́дели; и был тако́в; помина́й как зва́ли;

у во́чы не б. — в глаза́ не ви́деть;

ба́чыш ты — ишь ты, смотри́ ты;

ба́чыў, кум, со́нца! — вида́л, кум, со́лнце!;

чаго́ б хаце́ў слеп, каб ба́чыў свет? — погов. чего́ бы хоте́л слеп, е́сли б ви́дел свет?; тогда́ бы и го́ря ма́ло;

во́чы б не ба́чылі — глаза́ б не ви́дели;

б. навылёт — ви́деть наскво́зь;

дале́й свайго́ но́са не б. — да́льше своего́ но́са не ви́деть;

на свае́ (ула́сныя) во́чы б. — свои́ми (со́бственными) глаза́ми ви́деть;

за дрэ́вамі не б. ле́су — посл. за дере́вьями не ви́деть ле́са;

рыба́к рыбака́ б. здаляка́ — посл. рыба́к рыбака́ ви́дит издалека́;

б. во́ка, дзе пячэ́цца ко́ка! — посл. чу́ет нос, где жа́реным па́хнет;

(хоць) б. во́ка, ды даста́ць далёка — посл. (хоть) ви́дит о́ко, да зуб неймёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)