улада́рны
1. владе́тельный;
2. повели́тельный; вла́стный;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
улада́рны
1. владе́тельный;
2. повели́тельный; вла́стный;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спа́дчынны, -ая, -ае.
1.
2. Звязаны са спадчыннасцю.
3. Які ідзе ў парадку пераемнасці ад аднаго да другога, заснаваны на гэтым пераходзе.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зглу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апа́льны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца ў апале.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
князёк, ‑зька,
Уладальнік невялікай вобласці:
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
найсвятле́йшы
1.
2.
3.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
удзе́льны I (у чым) прича́стный (к чему)
удзе́льны II
удзе́льны III уде́льный;
○ ~ная вага́ — уде́льный вес
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кня́ства, ‑а,
Вобласць, якой кіраваў уладарны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Княжы́на ’дружка’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
улада́рны, -ая, -ае.
1. Які валодае правам наследавання ўлады.
2. Схільны загадваць, падначальваць сабе; які выражае загад, здольны рабіць моцны ўплыў на каго
3.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)