віро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

1. гл. вір.

2. Прылада для звівання нітак у клубок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узві́ць сов. нави́ть, намота́ть;

у. пра́жу на клубо́к — нави́ть (намота́ть) пря́жу на клубо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клубо́чак, ‑чка, м.

Памянш. да клубок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ком​I м. (комок) камя́к, -ка́ м.; (круглый — ещё) га́ла, -лы ж., га́лка, -кі ж.; (клубок) клубо́к, -бка́ м.;

ком сне́га камя́к сне́гу;

ком подкати́л к го́рлу клубо́к падкаці́ўся да го́рла;

◊

пе́рвый блин комом погов. пе́ршы блін камяко́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Абматаць, апавіць што‑н. некалькі разоў. Уматаць пакунак шпагатам. Уматаць воз вяроўкамі.

2. Матаючы ніткі ў клубок, заматаць унутр што‑н. пабочнае. Уматаць напарстак у клубок.

3. Намотваючы, змясціць у чым‑н., на чым‑н. Вялікага матка ў адзін клубок не ўматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зві́цца сов.

1. в разн. знач. сви́ться;

ві́ка звіла́ся з аўсо́м — ви́ка свила́сь (переплелась) с овсо́м;

змяя́ звіла́ся ў клубо́к — змея́ свила́сь в клубо́к;

2. (в клубок) смота́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адві́ць, адаўю́, адаўе́ш, адаўе́; адаўём, адаўяце́, адаўю́ць; адві́ў, -віла́, -віло́; -ві́; -ві́ты; зак., што і чаго.

Развіваючы, аддзяліць частку навітага.

А. частку пражы на клубок.

|| незак. адвіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размата́ць I сов. размота́ть;

◊ р. клубо́к — размота́ть клубо́к

размата́ць II сов., разг. размота́ть, растра́тить;

р. гро́шы — размота́ть (растра́тить) де́ньги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разблы́тацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; зак.

1. Раздзяліцца, разматацца.

Вузлы нарэшце разблыталіся.

Вяроўка з цяжкасцю разблыталася.

2. перан. Стаць ясным, зразумелым (разм.).

Клубок заблытаных спраў лёгка разблытаўся.

|| незак. разблы́твацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віро́к, -рка́ м. приспособле́ние для свива́ния ни́ток (в клубо́к)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)