су́павы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для супу. Супавая каструля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохлітро́вы, ‑ая, ‑ае.

Ёмістасцю ў тры літры. Трохлітровая каструля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кастру́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Памянш.-ласк. да каструля; невялікая каструля. Цётка Стэфа прынесла з кухні каструльку, у якой, мусіць, было яшчэ нешта да абеду. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарава́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Каструля з герметычнай накрыўкай, прызначаная для хуткага прыгатавання ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́ндаль, ‑я, м.

Уст. Каструля з ручкай. Тым часам каля шалаша Віктар у вялікім рондалі гатаваў над агнём [юшку]. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вазка ’вялікая каструля’ (Мат. Гом.). Да ваза?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляндэрак ’бітон, вялікая каструля’ (Сцяшк.; зэльв., Сцяц. Словаўтв.; гродз., Нар. сл.), ’невялікая каструля’ (шчуч., Сл. ПЗБ). У выніку перастаноўкі зычных л — р з польск. rondelek ’каструлька’ (Сцяцко, Словаўтв., 74; Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 2, 717).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спіжа́к ‘каструля з ручкай’ (Сцяшк. Сл.). Да спіж, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

канфо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Чыгунны або металічны кружок над адтулінай у кухоннай пліце (на дровах, газавай і пад.), на які ставіцца каструля, патэльня і інш., а таксама сама такая адтуліна.

Пліта на чатыры канфоркі.

2. Падстаўка для чайніка на самаварнай трубе.

|| прым. канфо́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагарэ́ць сов., в разн. знач. прогоре́ть;

кастру́ля ~рэ́ла — кастрю́ля прогоре́ла;

ліхта́р ~рэ́ў усю́ ноч — фона́рь прогоре́л всю ночь;

спра́ва ~рэ́ла — де́ло прогоре́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)