альбо́м, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Сшытак або кніга з чыстымі лістамі для малюнкаў, фатаграфій, якіх-н. калекцый і пад.
Сямейны а.
А. для марак.
2. Кніжнае выданне з рэпрадукцыямі карцін, малюнкаў, фатаграфій і пад., іх тэматычны збор.
А. з краявідамі Полаччыны.
Архітэктурны а.
|| прым. альбо́мны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ды́пціх, ‑а, м.
1. У старажытных грэкаў і рымлян — складна́я, пакрытая воскам дошчачка для пісьма.
2. Двухстворкавы складзень з жывапісным або рэльефным малюнкам на кожнай створцы.
3. Кампазіцыя з дзвюх карцін, звязаных адзіным замыслам.
[Грэч. diptychos — двайны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэпраду́кцыя, -і, ж.
1. Узнаўленне карцін, малюнкаў чарцяжоў шляхам фатаграфіі, клішэ (спец.).
2. мн. -і, -цый. Перадрукаваны малюнак, карціна ці фотаздымак.
Яркія рэпрадукцыі.
3. Узнаўленне, размнажэнне племянной жывёлы ці гатунковага насення (спец.).
Высокая р. насення пшаніцы.
|| прым. рэпрадукты́ўны, -ая, -ае (да 3 знач.; спец.) і рэпрадукцы́йны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разве́скаII ж. (действие по глаг. разве́ситьII) разве́ска, -кі ж., разве́шванне, -ння ср.;
разве́ска карти́н разве́ска (разве́шванне) карці́н.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тры́пціх ‘кампазіцыя з трох карцін, барэльефаў, малюнкаў, аб’яднаных адной ідэяй, тэмай і сюжэтам’, ‘складаны з трох створак абраз’ (ТСБМ). Праз рускую мову (три́птих) або непасрэдна з с.-грэч. τρίπτυχος ‘трайны, складзены ў тры столкі’, у якім першая частка τρί‑ — да тры (гл.), а другая πρυχή ‘складка, фальбона’ этымалагічна няясная (ЕСУМ, 5, 640; Трубачоў, Дополн., 4, 103; Голуб-Ліер, 490).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апіса́нне ср., в разн. знач. описа́ние;
займа́цца ~ннем карці́н — занима́ться описа́нием карти́н;
геаграфі́чнае а. мясцо́васці — географи́ческое описа́ние ме́стности
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ра́ма, -ы, мн. -ы, рам, ж.
1. Аконны пераплёт з устаўленым шклом і без яго.
Драўляныя рамы.
2. Аправа для ўстаўкі карцін, партрэтаў, люстраў і пад.
Прыгожая р.
3. Нясучая частка машыны, якой-н. канструкцыі; станіна.
Веласіпедная р.
4. Прамавугольнік з брусоў або планак для розных патрэб і мэт.
○
Лесапільная рама — машына для падоўжнага распілоўвання бярвення.
|| прым. ра́мны, -ая, -ае (да 1, 2 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тры́пціх, ‑а, м.
1. Кампазіцыя з трох карцін, барэльефаў, малюнкаў і пад., аб’яднаных адной ідэяй, тэмай і сюжэтам. Разважаючы над гэтым, я прызнаўся Міхасю Андрэевічу, што лічыў яго карціны «Пакаранне», «Рабочыя» і «Хлеб» трыпціхам. Зуёнак. // Паэтычны твор з трох вершаў, урыўкаў і пад., аб’яднаных агульнай задумай.
2. Складаны абраз 1, які мае тры створкі.
[Грэч. triptychos — трайвы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скамаро́х, ‑а, м.
1. У Старажытнай Русі і ў пазнейшы час — вандроўны акцёр. Першае ўпамінанне аб скамарохах на Беларусі мы знаходзім у пропаведзях Кірылы Тураўскага (XIII стагоддзе). «Беларусь». Бацька, дзед і прадзед умелі іграць на скрыпцы і былі скамарохамі для ўсяе акругі. Гарэцкі. Адна з найбольш маляўнічых карцін спектакля паказвае выступленне вандроўных скамарохаў. Няфёд.
2. Разм. зневаж. Пра чалавека, які пацяшае другіх сваімі камедыянцкімі, штукарскімі выхадкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карці́на ж., в разн. знач. карти́на;
вы́стаўка карці́н — вы́ставка карти́н;
к. абаро́ны го́рада — карти́на оборо́ны го́рода;
у кінатэа́тры ідзе́ но́вая к. — в кинотеа́тре идёт но́вая карти́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)