тушава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для тушавання. Тушавальны карандаш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ало́вак, алоўка, м.

Тое, што і карандаш. Чорны аловак. Хімічны аловак. Каляровыя алоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флама́стэр, ‑а, м.

Карандаш, у якім пішучым элементам з’яўляецца порысты стрыжань, насычаны фарбавальнікам.

[Англ. flowmaster.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мігрэ́невы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мігрэні. // Прызначаны для лячэння мігрэні. Мігрэневы карандаш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак., што.

Раўнамерна разнесці туш, карандаш у ценявых месцах малюнка. Растушаваць чарцёж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стыло́граф, ‑а, м.

Палачка з пяром на адным канцы і з карандашом на другім, пяро-карандаш. // Вечнае пяро.

[Ад грэч. stylos — палачка для пісьма і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́рваць, -рву, -рвеш, -рве; -рві; -рваны; зак., каго-што.

Рэзкім рухам, рыўком выдаліць, дастаць, узяць.

В. пустазелле.

В. хворы зуб.

В. ліст са сшытка.

В. карандаш з рук.

В. прызнанне ў каго-н. (перан.: прымусіць прызнацца). В. перамогу (перан.).

|| незак. вырыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паслі́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Змачыць слінай. Паслініць карандаш. □ Пальцы паслініўшы, бабка скубе зноў кудзелю. Скача па току настырнае верацяно. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

давастры́ць сов. (окончить точить) доточи́ть; (карандаш и т.п. — ещё) дочини́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сангі́на, ‑ы, ж.

1. Мяккі чырвона-карычневы мінеральны карандаш, які ўжываецца ў мастацтве. Партрэт напісаны сангінай. □ Улюбёныя графічныя матэрыялы Сергіевіча — аловак, сангіна. Шматаў.

2. Малюнак, выкананы такім карандашом.

[Фр. sanguine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)