поши́б неодобр., разг. (манера) мане́р, -ру м.;

◊

одного́ поши́ба на адзі́н мане́р, на адзі́н капы́л.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Мы́рма ’нелюдзень, сугней’, ’маўчун’ (клец., Нар. лекс.; капыл., Жыв. сл.), капыл. ’злосная асоба’ (Нар. словатв.). У выніку перастаноўкі мр > рм з мымра (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́сі, му́се, муся, му́сіла (Жд. 1, Сл. ПЗБ, Яруш.; шчуч., З нар. сл.; КЭС, лаг.; капыл., Нар. словатв.; Нас.), капыл. му́сяка (Жыв. сл.), драг. му́сытька ’тс’ (КЭС), капыл., в.-дзв. му́сябыць (Нар. словатв., Шатал.), му́сібыць ’тс’, ’мабыць’ (Янк. 3.), ’відаць’ (ТСБМ; нясв., Сл. ПЗБ). Да му́сіць і быць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́цяжка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

1. Спец. Павелічэнне ў даўжыню; выцягванне.

2. Прыстасаванне для вентыляцыі памяшканняў.

3. пераважна мн. (вы́цяжкі, ‑жак). Выцягнуты суцэльны кавалак скуры для халявы і пераду. Нацягнуць на капыл выцяжкі.

4. Рэчыва, здабытае выцяжэннем з расліннай або жывёльнай тканкі з дапамогай якой‑н. вадкасці; экстракт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пе́рушка ’закваска ў дзяжы’ (капыл., ЛА, 4). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́бусіць арг. ’вырабіць’ (капыл., Бел. дыял.). Да буса́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

То́лака ’паншчына’ (капыл., ЛА, 3). Да талака 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стрэ́мець ‘страла’ (капыл., Сл. ПЗБ). Лакальнае ўтварэнне ад стрэмка (гл.)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мадзя́сты ’недарэчны, абы-які’ (капыл., Жыв. сл.), утворана ад мадзе́ць (< mъděti).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сто́пікі жарг. ‘грошы’ (клім., Мат. Маг. 2; капыл., Бел. дыял.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)