свежаско́шаны, ‑ая, ‑ае.
Нядаўна, толькі што скошаны. Свежаскошанае збожжа. Свежаскошаная канюшына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднаўко́сны, ‑ая, ‑ае.
Які косяць адзін раз на працягу лета. Аднаўкосная канюшына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухуко́сны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які скошваецца два разы ў год. Двухукосная канюшына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ме́сцамі, прысл.
У некаторых месцах, дзе-нідзе. Месцамі пракідалася канюшына з ружаватымі паўсухімі пампонамі кветак. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўсухі́, ‑ая, ‑ое.
Амаль сухі, не зусім сухі. Месцамі пракідалася канюшына з ружаватымі паўсухімі пампонамі кветак. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насе́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Жан. да насеннік (у 1 знач.). Канюшына-насенка. Бульба-насенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпа́нскі, ‑ая, ‑ае.
Як састаўная частка назваў некаторых жывёл і раслін. Шпанская авечка. Шпанскі хмель. Шпанская канюшына.
•••
Шпанская муха гл. муха.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мядок, медок ’канюшына лугавая, Trifolium pratense L.’ (стол., Бейл.; Бяльк.). Рус. вяц. медок ’канюшына раллявая’, ’канюшына паўзучая’. Да мёд (гл.). Параўн. і іншыя назвы: мядуніца, мядунка (гл.). Названы паводле салодкага смаку нектару ў кветках.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дзя́целіна, ‑ы, ж.
Дзікая канюшына; дзяцельнік. На белай дзяцеліне, што кучаравіцца ля кузні, зумкаюць пчолы. Даніленка. Коні скубуць дзяцеліну, гучна і часта фыркаюць. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Мя́дзеліна ’канюшына палявая, Trifolium campestre Schreb.’, ’дзікая лясная канюшына Medicago sativa’, ’поле, дзе расла люцэрна’ (віц., Кіс.; маладз., Яшк.). З дзяцеліна пад уплывам літ. medelis ’лясок’. Сувязь з літ. словам дапускае Непакупны (Baltistica, 8 (1), 101–102).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)