канюшы́на, -ы, ж.

Кармавая травяністая расліна сямейства бабовых з трайчастым лісцем і шарападобнымі кветкамі.

|| прым. канюшы́нны, -ая, -ае і канюшы́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канюшы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. канюшы́на
Р. канюшы́ны
Д. канюшы́не
В. канюшы́ну
Т. канюшы́най
канюшы́наю
М. канюшы́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

канюшы́на ж., бот. кле́вер м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канюшы́на, ‑ы, ж.

Шматгадовая, радзей аднагадовая кармавая травяністая расліна сямейства бабовых з трайчастым лісцем і шарападобнымі кветкамі. Чырвоная канюшына. Белая канюшына. Скасіць канюшыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Канюшы́на ’шматгадовая, аднагадовая кармавая травяністая расліна Trifolium (ТСБМ, Яруш., Дэмб. 2, Кліх. Мядзв., Сцяшк., Кіс., Бяльк., Сержп. Грам.; палес. Нар. лекс.), канюшкіканюшына раллявая, Trifolium arvense L.’ (гродз., Кіс.). Укр. конюшина, як і бел. лексема, запазычана з польск. koniczyna ’тс’ < ст.-польск. konicz < konik. Семантычнае развіццё параўн. каманіца1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

канюшына / дзікая: дзяцеліна, дзяцельнік, дзяцельніца

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

дзя́целіна, -ы, ж.

Дзікая канюшына.

Адкасіць дзяцеліны карове.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кле́вер м., бот. канюшы́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрадзе́ць, ‑ее, зак.

Разм. Стаць рэдкім; парадзець. Канюшына зрадзела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрадзе́ць сов., разг. (стать редким) пореде́ть;

канюшы́на ~дзе́ла — кле́вер пореде́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)