узда́ ж. абро́ць, -ці ж.; (недоуздок — ещё) ка́нтар, -ра м.;
держа́ть в узде́ трыма́ць у цу́глях.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узде́чка ж.
1. абро́ць, -ці ж.; (недоуздок — ещё) ка́нтар, -ра м.;
2. анат. вуздэ́чка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Абро́ць ’аброць, вуздэчка (з мачала або вяроўкі)’, абротачка, абротка, абротаць. Рус. оброть, укр. оброть, ст.-рус. оброть, обръть, обрътити ’надзяваць наморднік’, польск. obretka ’аброць, кантар’. Да ob‑rъtь Міклашыч, 285; Развадоўскі, Wybór, 1, 301, гл. рот. Корнеў (ВФ ЛГУ, 2, 23–24) робіць спробу звязаць аброць з бел. брытаць ’надзець вуздэчку’, брытаніць ’біць вуздэчкай’, рус. пск. брутать ’закілзваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)