ка́нцік, ‑а, м.

Памянш. да кант ​1; тое, што і кант ​1 (у 2 знач.). Цяпер уявіце сабе белую, з сінімі канцікамі на рукавах, каўнерыку і кішэнях, сукенку. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пушка ж. аблямо́ўка, -кі ж.; (кант) кант, род. ка́нта м.; (меховая) вы́пушка, -кі ж., апу́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскантава́ць

‘абчасаўшы што-небудзь (дошку, бервяно, камень і г. д.), зрабіць кант; перавярнуць што-небудзь (груз пры перамяшчэнні або выраб пры апрацоўцы)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расканту́ю расканту́ем
2-я ас. расканту́еш расканту́еце
3-я ас. расканту́е расканту́юць
Прошлы час
м. раскантава́ў раскантава́лі
ж. раскантава́ла
н. раскантава́ла
Загадны лад
2-я ас. расканту́й расканту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час раскантава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

расканто́ўваць

‘абчэсваючы што-небудзь (дошку, бервяно, камень і г. д.), рабіць кант; пераварочваць што-небудзь (груз пры перамяшчэнні або выраб пры апрацоўцы)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. расканто́ўваю расканто́ўваем
2-я ас. расканто́ўваеш расканто́ўваеце
3-я ас. расканто́ўвае расканто́ўваюць
Прошлы час
м. расканто́ўваў расканто́ўвалі
ж. расканто́ўвала
н. расканто́ўвала
Загадны лад
2-я ас. расканто́ўвай расканто́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час расканто́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́нцік м.

1. уменьш. ка́нтик; см. кант I;

2. разг. скла́дка (на брюках)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скруглі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Зрабіць круглым; надаць чаму‑н. круглявую форму. Скругліць капу сена. Скругліць скляпенне. Скругліць кант дошкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шара́хнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; зак.

1. Ад спалоху, нечаканасці і пад. кінуцца ўбок, назад.

Людзі шарахнуліся назад.

Конь шарахнуўся ўбок.

2. Моцна ўдарыцца аб што-н. (разм.).

Ш. плячом аб кант дзвярэй.

|| незак. шара́хацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. шара́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ра́мцік ’кант’ (Ласт.). У выніку мены н > м ад рант (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фла́нец, ‑нца, м.

Спец.

1. Злучальная частка трубаправодаў, валаў і пад. у выглядзе дыска з адтулінамі для балтоў.

2. Адагнуты пад прамым вуглом кант металічнага ліста.

[Ад ням. Flansch.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згаблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Габлюючы, зняць верхні слой чаго‑н. Згабляваць няроўнасці. □ — Ідзі, Мікалай, мне тут у гэтай дошцы кант згаблюй — я збіваць пачну. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)