адпушчэ́нне, ‑я, н.

Уст. Дараванне грахоў, віны і пад. Адпушчэнне грахоў.

•••

Казёл адпушчэння гл. казёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марху́р

‘казёл’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. марху́р марху́ры
Р. марху́ра марху́раў
Д. марху́ру марху́рам
В. марху́ра марху́раў
Т. марху́рам марху́рамі
М. марху́ры марху́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гура́н

‘дзікі казёл’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гура́н гура́ны
Р. гура́на гура́наў
Д. гура́ну гура́нам
В. гура́на гура́наў
Т. гура́нам гура́намі
М. гура́не гура́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахвя́рны же́ртвенный;

◊ а. казёл — козёл отпуще́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́злік, ‑а, м.

1. Памянш.-ласк. да казёл (у 1, 2 знач.); невялікі казёл. Стаіць козлік шэранькі. Бядуля.

2. Тое, што і казёл (у 8 знач.). За варотамі цямнеў сілуэт «козліка». — Сядайце сюды, — салдат бразнуў дзверцамі кабіны. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казяро́г, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Дзікі горны казёл з вялікімі рагамі.

2. (з вялікай літары). Адно з 12 сузор’яў Задыяка.

Нарадзіцца пад знакам Казярога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

козёл казёл, -зла́ м.;

◊

козёл отпуще́ния казёл адпушчэ́ння;

драть козла́, козло́м петь казла́ дзе́рці;

как от козла молока́ погов. як з казла́ малака́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казяро́г, ‑а, м.

1. Дзікі горны казёл з вялікімі рагамі.

2. Адно з 12 сузор’яў задыяка.

[Пераклад з лац. capricornus — літаральна «рог казы».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпушчэ́нне ср., уст. отпуще́ние;

а. віны́ — отпуще́ние вины́;

◊ казёл ~ння — козёл отпуще́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Казлю́ка ’сажань’ (Мат. Гом.). Рэгіянальнае ўтварэнне ад асновы козл‑, гл. казёл 1, або пераробка аднаго з некалькіх тэрмінаў-дэрыватаў ад каза, казёл для сажня. Гл. каза, казёл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)