пла́вный пла́ўны;

пла́вный согла́сный лингв. пла́ўны зы́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свісця́чы, -ая, -ае (спец.).

Які ўтвараецца пры праходжанні струменя паветра праз вузкую шчыліну ў месцы збліжэння пярэдняй часткі языка з верхнімі пярэднімі зубамі.

С. зычны гук.

Мяккі с. (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

согла́сный​II лингв.;

1. прил. зы́чны;

согла́сные зву́ки зы́чныя гу́кі;

2. в знач. сущ. зы́чны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кансана́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Зычны гук.

[Ад лац. consonans, consonantis — зычны гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксплазі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Выбухны. Эксплазіўны зычны.

[Фр. explosifs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зы́чный зы́чны, гу́чны, прарэ́злівы;

зы́чный го́лос гу́чны го́лас.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сано́рны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: санорныя зычныя гл. зычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спіра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

У фанетыцы — фрыкатыўны зычны гук.

[Ад лац. spirans, spirantis — які дзьме.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зво́нкі¹, -ая, -ае.

1. Гучны, гулкі.

З. голас.

Звонкае шкло.

Звонкая манета (металічныя грошы).

2. Тое, што і гулкі (у 2 знач.).

Звонкае паветра.

○

Звонкі зычны — які вымаўляецца з удзелам голасу.

|| наз. зво́нкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абша́рына, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і абшар. Кароткі зычны залп ускалыхнуў абшарыну. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)