зняве́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Знявечыць сябе; пакалечыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплюга́віць

‘сапсаваць, знішчыць, знявечыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сплюга́ўлю сплюга́вім
2-я ас. сплюга́віш сплюга́віце
3-я ас. сплюга́віць сплюга́вяць
Прошлы час
м. сплюга́віў сплюга́вілі
ж. сплюга́віла
н. сплюга́віла
Загадны лад
2-я ас. сплюга́ў сплюга́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час сплюга́віўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спачва́рыць

‘надаць каму-небудзь выгляд пачвары, знявечыць, сапсаваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спачва́ру спачва́рым
2-я ас. спачва́рыш спачва́рыце
3-я ас. спачва́рыць спачва́раць
Прошлы час
м. спачва́рыў спачва́рылі
ж. спачва́рыла
н. спачва́рыла
Загадны лад
2-я ас. спачва́р спачва́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час спачва́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

изуро́довать сов.

1. зняве́чыць, скале́чыць; (испортить) сапсава́ць;

2. перен. зняве́чыць, скале́чыць; сапсава́ць;

жизнь его́ изуро́довала жыццё яго́ скале́чыла (сапсава́ла);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скуро́жыць ‘скруціць, знявечыць’ (ТС), ‘сагнуць’ (Сцяшк. Сл.). Гл. курожыцца, скарожыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абязве́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Тое, што і знявечыць. Але за якую крыўду Бушмар мог абязвечыць гэтак старога Вінцэнта. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обезобра́зить сов. (искалечить) абязве́чыць, зняве́чыць; (лишить красоты) сапсава́ць, збры́дзіць, зга́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

искове́ркать сов.

1. (испортить, изуродовать) папсава́ць, сапсава́ць; злама́ць; (причинить увечье) зняве́чыць, пакале́чыць, скале́чыць;

2. перен. (изуродовать нравственно) сапсава́ць, скале́чыць, зняве́чыць;

3. перен. (извратить, исказить) перакруці́ць; сказі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зняве́чваць несов. изуве́чивать, уве́чить, кале́чить; уро́довать; обезобра́живать; (о вещах — ещё) лома́ть, кове́ркать; см. зняве́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скаро́жыць ‘сагнуць, зламаць’ (Касп.), ‘знявечыць’ (Сцяшк. Сл.), ‘скрывіць’ (дзярж., Гіл.), ‘паралізаваць’ (шчуч., ваўк., Сл. ПЗБ). Да каро́жыцца ‘рабіць сутаргавыя рухі’ (гл.), карэ́жыць ‘гнуць, ламаць, выварочваць з коранем’ (Стан.), карэжыцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)