зняве́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго (што).

Нанесці каму-н. значныя фізічныя пашкоджанні.

З. у бойцы.

|| незак. зняве́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зняве́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зняве́чу зняве́чым
2-я ас. зняве́чыш зняве́чыце
3-я ас. зняве́чыць зняве́чаць
Прошлы час
м. зняве́чыў зняве́чылі
ж. зняве́чыла
н. зняве́чыла
Загадны лад
2-я ас. зняве́ч зняве́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час зняве́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зняве́чыць сов. изуве́чить, искале́чить; изуро́довать; обезобра́зить; (о вещах — ещё) излома́ть, искове́ркать;

з. у бо́йцы — изуве́чить (искале́чить) в дра́ке;

ця́жкае ране́нне ~чыла чалаве́ка — тяжёлое ране́ние изуве́чило (искале́чило, изуро́довало) челове́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зняве́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Нанесці каму‑, чаму‑н. фізічныя пашкоджанні; пакалечыць. Твар цяжка было разгледзець, так яго знявечылі фашысты перад павешаннем. Новікаў. // Нанёсшы значныя пашкоджанні, давесці да непрыгоднасці, сапсаваць (пра рэчы, прадметы). Даніла даўно пайшоў пехатою да тых далёкіх непраходных хмызоў, якія сваёй дрыгвою зусім знявечылі канал. Пестрак. // перан. Зрабіць дрэнны ўплыў; сапсаваць. Знявечыць душу. Знявечыць жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зняве́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.

Знявечыць сябе, пакалечыць.

|| незак. зняве́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абязве́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго.

Тое, што і знявечыць.

|| незак. абязве́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изуве́чить сов. зняве́чыць; скале́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зняве́чанне ср. изуве́чивание; уро́дование; см. зняве́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зняве́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да знявечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зняве́чанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. знявечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)