арыстакра́тыя, -і, ж.

1. Прывілеяванае саслоўе, вышэйшы радавіты слой грамадства, радавая знаць.

2. перан. Прывілеяваная частка грамадства або сацыяльнай групы.

Фінансавая а.

|| прым. арыстакраты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагу́квацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., з кім.

Абменьвацца час ад часу воклічамі, словамі, гукамі, даючы знаць пра сябе.

П. ў лесе.

|| аднакр. перагукну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ніся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абазва́цца, абзаву́ся, абзаве́шся, абзаве́цца; абзавёмся, абзавяце́ся, абзаву́цца; абзаві́ся; зак.

1. Падаць голас; адазвацца, адклікнуцца; аддацца рэхам.

На досвітку абазваўся певень.

А. на голас.

|| незак. абзыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

2. Даць знаць пра сябе якім-н. спосабам (лістом і г.д.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перасві́снуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Адказаць на свіст свістам, даць знаць пра сябе свістам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калдо́ба, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і калдобіна. Некалі тут ездзілі на калёсах, знаць тор — павыбіваныя калдобы. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́мысел, ‑слу, м.

Тайны намер, задума (часцей адмоўнага характару). Знаць намысел ворага — сіла: Тады не налучыць бяда. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снос​II / сно́су нет разг. зно́су няма́;

не знать сно́су не знаць зно́су.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вызнава́ць (веру) (БРС, Нас.). Да знаць (гл.), як рус. исповедовать да ведати.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Німазна́ць ’вельмі’ (Ян.). Гл. немаведзь, з заменай другой часткі сінанімічным знаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дуры́ла, ‑ы, м.

Разм. лаянк. Дурань, дурніца. «Бадай жа ты прапаў, мой мілы! Не знаць бы век цябе, дурылы!» Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)