двухгало́вы, -ая, -ае.

3 дзвюма галовамі.

Д. змей.

○

Двухгаловы арол — відарыс арла з дзвюма галовамі на дзяржаўным гербе Расійскай Федэрацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохгало́вы в разн. знач. трегла́вый, трёхгла́вый;

т. змей — трегла́вый змей;

~вая царква́ — трегла́вая це́рковь;

○ ~вая мы́шца — трёхгла́вая мы́шца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сямігало́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае сем галоў. Сямігаловы змей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уда́вавыя, ‑ых.

Сямейства неядавітых змей, да якога належаць удавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

луска́, -і́, ДМ -сцэ́, ж.

Дробныя пласцінкі, якімі пакрыта цела рыб, яшчарак, змей.

|| памянш. лу́сачка, -і, ДМ -чцы, ж.

|| прым. лускавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закліна́льнік, ‑а, м.

Той, хто заклінае (у 1 знач.). Заклінальнік змей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухгало́вы, ‑ая, ‑ае.

З дзвюма галовамі. Двухгаловы змей.

•••

Двухгаловы арол гл. арол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серпента́рый, ‑я, м.

Запаведнік, у якім утрымліваюць ядавітых змей і забіраюць ад іх яд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мангу́ст, -а, мн. -ы, -аў, м. і мангу́ста, -ы, ДМ -сце, мн. -ы, -аў, ж.

Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства мангуставых з пушыстым хвастом, некаторыя віды якой знішчаюць змей і грызуноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

васілі́ск, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Жывёліна з роду яшчарак з доўгім хвастом і грэбенем на спіне, жыве ў трапічнай Амерыцы.

2. Казачная пачвара, змей, ад позірку якога гіне ўсё жывое.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)